Bractwo zakopiańskie może poszczycić się wieloletnią i bardzo prężną działalnością, zostało założone przy kaplicy zakonnej pw. Boskiego Dzieciątka Jezus w 1975 r. W swoich początkach funkcjonowało pod nazwą Rodzina Dzieciątka Jezus. Miało ono jednak charakter Bractwa Praskiego Dzieciątka Jezus i działało za pozwoleniem ówczesnego prowincjała o. Otto Filka OCD. Oficjalnie erygowane zostało w 2001 r., dzięki staraniom s. Iwony Nadolnej, przełożonej domu.
Inicjatorką bractwa była s. Waleria Wróbel, która odwiedzając siostry w Zakopanem zauważyła biegające bez opieki dzieci, którymi nie miał się kto zająć – wtedy właśnie zrodziła się myśl, aby założyć bractwo. Po uzgodnieniu z przełożonymi, korzystając z osobistego doświadczenia wyniesionego z przynależności do bractwa w Krakowie, prowadzonego przez o. Rudolfa Warzechę OCD, dziś Sł. Bożego, z całym zapałem zajęła się szerzeniem kultu Bożego Dzieciątka wśród zakopiańskich dzieci i ich rodzin Podkreślić należy prawdziwy charyzmat s. Walerii do prowadzenia tego dzieła, z perspektywy czasu widoczne są ogromne owoce duchowe zasiane w sercach osób zaangażowanych w bractwo, które s. Waleria prowadziła przez 29 lat. Aktualnie opiekunką bractwa jest s. Henryka Jankowska.
Bractwo posiada bogatą dokumentację swojej działalności siedem obszernych tomów Kronik z lat 1977-2013 dwa Albumy fotograficzne, Księgę wpisową członków Bractwa prowadzoną od 1979-2011 r., która podaje rekordową liczbę członków 1065 osób.
Kroniki – oprócz nielicznych wpisów wykonywanych przez s. Walerię są pisane przez same dzieci. Zawierają ciekawe opisy wyjazdów na rekolekcje do Wadowic i Czernej, pielgrzymek do sanktuariów, organizowanych misteriów, jasełek i ciekawych spotkań, praktyk, nabożeństw, wklejone są też trzy listy Ojca Świętego Jana Pawła II jako odpowiedzi na listy dzieci zapewniające o modlitwie w jego intencji.
Bardzo wzruszające są świadectwa dzieci opisujące przyjęcie Dzieciątka Jezus w ich domach rodzinnych. Przed Świętami Bożego Narodzenia odbywa się peregrynacja figurki Dzieciątka Jezus do rodzin. Na zakończenie wędrówki Bożego Dzieciątka po domach, odbywało się losowanie i figurkę tę otrzymywało na własność jedno z dzieci.
