Karmelitanki Dzieciątka Jezus rozpoczęły pracę misyjną w Afryce 7 grudnia 1973 r., a więc w 2023 r. przypada 50. rocznica tego wydarzenia. Centralne obchody jubileuszowe w Polsce odbędą się 7 grudnia w Domu Macierzystym Zgromadzenia w Sosnowcu.
„Siostry misjonarki niejednokrotnie wykazały się heroiczną postawą wierności i służby w ekstremalnych warunkach życia, tak zupełnie odmiennych od znanych w Ojczyźnie. Początki działalności ewangelizacyjnej sióstr związane są z parafią Musongati (diec. Ruyigi, a od 2009 Rutana) w Burundi. Prowadzący tam już wcześniej działalność misyjną karmelici bosi poprosili siostry o pomoc w ich pracy duszpasterskiej. Misjonarki miały wspierać ojców w zakresie dzieł ochrony zdrowia oraz wychowania. Niewątpliwie te pierwsze lata pracy na Czarnym Lądzie należały do bardzo trudnych. Wszystko należało zorganizować, nierzadko od podstaw. Siostry nie posiadały jeszcze koniecznego doświadczenia, jakie towarzyszyło im później przy zakładaniu kolejnych placówek misyjnych.
Karmelitańskie misje w Afryce, pomimo trudności, związanych tak z samym procesem organizowania placówek, jak i trudną oraz skomplikowaną sytuacją społeczno-polityczną poszczególnych państw afrykańskich, nieustannie się rozwijały. Wzrosła liczba placówek, co było możliwe dzięki pojawieniu się powołań rodzimych. W Burundi karmelitanki założyły łącznie siedem placówek zakonnych, z których dwie uległy likwidacji. Z tego kraju działalność sióstr rozszerzyła się na Rwandę, gdzie powstał jeden dom zakonny oraz na Kamerun, gdzie z kolei utworzono dwie wspólnoty. Początkowo placówki misyjne zakładano na terenach wiejskich. Po 2000 r. powstawały one bliżej centrów miejskich. Warunkowane to było potrzebami duszpasterskimi, a jednocześnie wpływało na rodzaj i charakter podejmowanej przez siostry działalności. Miejski charakter placówek powstałych po 2000 roku sprawił, że większa niż do tej pory liczba sióstr zaangażowała się w prace wychowawcze i oświatowe. Praca misyjna karmelitanek Dzieciątka Jezus, rozwijana zgodnie z charyzmatem Zgromadzenia, była i jest służbą bliźnim, zwłaszcza najbardziej potrzebującym.
Przepowiadaniu Ewangelii służyły różne formy działalności parafialnej, która koncentrowała się wokół ośrodków katechumenatu. Miejsca te służyły przede wszystkim przygotowaniu do sakramentów, ale i różnym formom duszpasterstwa dzieci i dorosłych, m.in. w ramach stowarzyszeń religijnych. Tam również prowadzono formację katechistów. Byli oni bliskimi współpracownikami misjonarzy i odegrali niezwykle ważną rolę w dziele misyjnym. Opiekę nad tą aktywną grupą chrześcijan roztaczała siostra odpowiedzialna za przekaz wiary. Siostry troszczyły się o kościół parafialny i posługiwały jako zakrystianki. Na stacjach misyjnych pozbawionych stałej obecności kapłana, siostry dbały o życie religijne okolicznych mieszkańców. Wyprawy sióstr na tereny wiosek parafii pozwalały docierać z przesłaniem wiary do ludzi nieochrzczonych. Te podróże dawały rozeznanie w sytuacji materialnej, a zarazem właściwie ukierunkować pomoc charytatywną. Działalność dobroczynna, zawsze obecna w pracy misyjnej, często była kierowana do osób poszkodowanych w wyniku wojen i walk międzyplemiennych, szczególnie uchodźców, więźniów i wojennych sierot. Siostry wspierały najuboższych pozbawionych środków do życia, w opiekę nad sierotami włączyły się m.in. przez akcję Adopcji Serca.
Obok głoszenia Słowa Bożego i dzieł miłosierdzia karmelitanki były zaangażowanie w inne tradycyjne formy pomocy i opieki. Do niezwykle ważnych należała opieka zdrowotna, niejednokrotnie organizowana od podstaw. Determinacja i zaangażowanie misjonarek pozwalały na stworzenie podstaw służby zdrowia i utworzenia w kilku miejscach centrów zdrowia. Wieloaspektowa działalność tych ośrodków obejmowała zarówno leczenie, jak i profilaktykę. Funkcjonowały one jako ośrodki zdrowia, szpitale, porodówki, centrum dożywiania i szczepień dzieci połączone z konsultacjami matek. Bardzo trudnym wezwaniem dla służby zdrowia były wybuchy epidemii, pojawienie się pandemii AIDS. Obsłużenie chorych wymagało niejednokrotnie heroicznej posługi sióstr pielęgniarek i wspierających je osób.
Edukacja stanowiąca istotną dziedzinę zaangażowania misyjnego i pracy karmelitanek Dzieciątka Jezus. Pierwsze szkoły zwane foyer zostały rozwinięte w Centra Nauczania Zawodowego. Młodzież otrzymywała nie tylko przygotowanie zawodowe a też mogła się rozwijać na fundamencie wartości ludzkich i religijnych. Misjonarki pomagały zdobywać znajomość prac gospodarczych i krawiectwa, a z czasem przy foyer powstawały nowe sekcje, jak stolarska, murarska, hodowlana i informatyczna. Działalność opiekuńczo-wychowawcza została rozwinięta poprzez prowadzenie przedszkoli oraz szkół katolickich.”
(Fragment z książki „Tu jest misja dla nas ” s.Wiktorii Szczepańczyk CSCIJ
