Kult Dzieciątka Jezus w Zgromadzeniu Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus
Kult (łac. colere) czcić, szanować, troszczyć się, wyraża cześć o charakterze religijnym oddawaną Bogu Trójjedynemu. Kult Dzieciątka Jezus obejmuje osobę Jezusa Chrystusa Boga-Człowieka w wieku do lat 12, odnosi się do tajemnicy Jego wcielenia, narodzenia i dzieciństwa. Pierwsze przejawy kultu Dzieciątka Jezus relacjonuje nam Ewangelia św. Mateusza i św. Łukasza oraz teksty apokryficzne. Teologiczne pogłębienie czci Dzieciątka Jezus nastąpiło u Ojców Kościoła, których teksty stopniowo włączano do liturgii Bożego Narodzenia, Objawienia Pańskiego, Obrzezania, Ofiarowania Pańskiego. Stopniowo kult Bożego Dzieciątka rozszerzał się w całym Kościele, powstawały stowarzyszenia, bractwa, zgromadzenia zakonne oraz ośrodki szczególnego kultu.
Pierwszym zgromadzeniem zakonnym w Polsce, założonym w pocz. XX w., dedykowanym Bożemu Dzieciątku jest Zgromadzenie Karmelitanek Dzieciątka Jezus. Szczególny kult Boga-Dziecięcia widoczny już w początkach jego założenia, jest wynikiem charyzmatycznej idei Założyciela Sł. Bożego o. Anzelma Gądka OCD, wypływającej z jego osobistego doświadczenia i kontemplacji tajemnicy Dzieciątka Jezus. Już sama nazwa nadana Zgromadzeniu – Siostry Karmelitanki Dzieciątka Jezus – wskazuje na ideę oddawania czci Jezusowi-Dziecięciu, głównemu Patronowi i „Założycielowi” Zgromadzenia, jak zwykł nazywać Boże Dzieciątko o. Anzelm. Ojciec Założyciel dostrzegał analogię pomiędzy dziejami Jezusa przychodzącego na świat w ubogiej stajence w Betlejem, a historią rodzącego się w Kościele nowego Zgromadzenia. Pierwsza Kronika Zgromadzenia przytacza przemówienie Założyciela do sióstr z 1922 r.:
„Życie wasze ubogie, ubranie, mieszkanie i pożywienie podobne do tych, które były udziałem Najświętszej Rodziny, a wy same macie być jako to Dziecię Jezus, które dla was dobrowolnie stało się ubogie, wyzbywszy się wszelkich wygód. Otóż od tej chwili będziecie nosić nazwę: Siostry Karmelitanki Dzieciątka Jezus, a ponieważ s. Teresa od Dzieciątka Jezus, współczesna święta, była wiernym odbiciem Dzieciątka Jezus, przeto będziecie ją miały u siebie za szczególniejszą patronkę w nowej drodze do nieba”.
Specyfiką Zgromadzenia jest wzorowanie swego życie na Najświętszej Osobie Dzieciątka Jezus i postępowanie w duchu i drodze dziecięctwa Bożego, zgodnie z Ewangelią i praktyką św. Teresy od Dzieciątka Jezus:
„Naśladują więc siostry Chrystusa Pana, który od żłóbka aż do krzyża wyznawał, że jest Synem swego Ojca”.
„Od Dzieciątka Jezus Siostry biorą formę swego życia i ducha. Tym duchem ożywiają wszystkie swoje czynności; żyją jego wyniszczeniem, posłuszeństwem, czystością, ubóstwem, pokorą, a przede wszystkim Jego miłością do Ojca Niebieskiego i do bliźnich”.
(Konstytucje Zgromadzenia)
Można więc powiedzieć, że oprócz praktyki modlitwy i apostolstwa wg reguły karmelitańskiej, kult Dzieciątka Jezus i duchowość dziecięctwa jest charakterystyczną formą życia karmelitanek Dzieciątka Jezus, ich specyficzną drogą dążenia do świętości w rodzinie Karmelu.
Siostry oddają cześć Bożemu Dzieciątku poprzez nabożeństwa, procesje, eksponowanie wizerunków Dzieciątka Jezus, ubieranie figur Dzieciątka w szaty w kolorze okresu liturgicznego, dekorowanie kwiatami i zapalanie świec, nadawanie patronatu Dzieciątka Jezus kaplicom i dziełom, zachowywanie tradycji, szerzenie kultu w działalności apostolskiej, misyjnej i charytatywnej i poprzez różnorodną twórczość artystyczną. Wielką radością Zgromadzenia jest obecność i posługa naszych Sióstr w Sanktuarium Dzieciątka Jezus w Pradze.
Oprac.: s. Imelda Kwiatkowska CSCIJ