RUGANGO
Sobota, 8 września
Święto Narodzenie Najświętszej Panny Maryi. Po śniadaniu wybrałyśmy się na miejsce budowy szkoły, po dwóch tygodniach od poprzedniej wizyty. To co zobaczyłyśmy bardzo nas zaskoczyło. Otóż pomalowano elementy budynku szkolnego na zewnątrz i w klasach, wylano wylewki posadzki w klasach i na korytarzach, a na to później nakłada się gładź cementową, pomalowano ściany w dwóch salach szkolnych. Na budynku administracyjnym położono blachę na dachu i trwają w nim prace przy instalacjach elektrycznych.
W trakcie budowy są toalety w pewnym oddaleniu od szkoły, a cały teren szkolny uprzątnięty. Niebawem staną przy szkole cztery 5 tysięczne zbiorniki na wodę deszczową, pod które już są przygotowane fundamenty. Razem z dziećmi, które przybiegły modliłyśmy się o czyste źródło wody na terenie szkolnym, które przez fachowców zostało potwierdzone i będzie wiercona studnia.
Po południu przyjechały kandydatki do Zgromadzenia, według oczekiwań jest ich osiem i nasza kaplica zapełniła się jeszcze bardziej. Dojechała także opiekunka kandydatek s. Florence i dwie juniorystki z Gasury: S. Marie i s. Walerie, które będą nauczycielkami w nowej szkole razem z s. Mari Rose dyrektorką i s. Pilar.
Poniedziałek, 10 września
W ramach lekcji odbyło się wspólne spotkanie z siostrami nowicjuszkami drugiego roku oraz rozmowy indywidualne. Siostry tego stopnia formacji według starszeństwa to: s. Generosa, s. Benigna, s. Aurelia, Emerta, Julianna, Leoncja, Franciszka, Flawia.
Wtorek, 11 września
Odbyło się kolejne spotkanie z nowicjuszkami pierwszego roku – kanonicznymi, które rozpoczęły formacje 1 września – s. Soivis, s. Esperance, s. Joseline, s. Claudine, s. Anne Lys, s. Kathi. Po wspólnym ponad 2 godzinnym spotkaniu odbywały się rozmowy indywidualne. Wieczorem było także spotkanie sióstr dotyczące zakupu samochodu dla prowadzonych dzieł. Siostry wypowiedziały się za kupieniem nowego samochodu zamiast używanego.
Środa, 12 września – wspomnienie Imienia Maryi
Dziś rekreacja całodzienna z okazji dnia imienin s. Wiktorii, a we wspólnocie imieniny juniorystki s. Marie. W planie na ten dzień są indywidualne spotkania z siostrami profeskami wieczystymi. Również siostry juniorystki (11) miały grupowe spotkanie z zachętami do świętości na wzór Maryi i naszych Założycieli.
Czwartek, 13 września
Był dniem wyjazdu kandydatek do Musongati, które od 8-go miały sesję na tematy związane z poznawaniem siebie. Odwiozła je busem s. Jacquelina zabierając s. Florence i s. Elisabeth. Odległość pomiędzy tymi domami to godzina drogi. Po obiedzie byłam z s. Theresą i s. Zygmuntą na terenie budowanej szkoły, zobaczyłyśmy także drugą budowę tego samego inżyniera w niedalekiej odległości tzn. nowy budynek Internowicjatu, oczywiście w budowie. Już od października mają tam być zajęcia.
Święto Podwyższenia Krzyża Świętego
Siostra przełożona zamówiła Mszę świętą w mojej intencji, siostry składały życzenia i śpiewały pod dyrekcją s. Juliuszy. Trwały dalsze rozmowy.
Sobota, 15 września
Miał miejsce wyjazd z siostrami nowicjuszkami i mistrzynią do Buta, miejscowości, w której zginęło 40 chłopców z niższego seminarium. Jest to szczególne świadectwo pięknej jedności. Przed śmiercią do rektora jeden z chłopców powiedział: chcieli nas rozdzielić, ale im się to nie udało. Ówczesny rektor jest obecnie założycielem wspólnoty benedyktyńskiej, której klasztor mieści się w niedalekiej odległości od miejsca pochowania i upamiętnienia tego wydarzenia.
Droga do Buta była pełna niepewności, długa i wyboista, a powrotna niby lepsza wiązała się z przygodami na mostkach, po których nie chciałoby się już ponownie jechać.
Niedziela, 16 września
Odwiedził wspólnotę ojciec biały – Bogus, był na naszej budowie, a potem na obiedzie. Po południu byłyśmy u ojców karmelitów bosych w Gitega (siostry Polki i s. Esperance – kierowca), o. Paweł Porwit przeor wspólnoty i mistrz postulatu przyjął nas serdecznie i oprowadził po ich posiadłości.
Poniedziałek, 17 września
Poniedziałek to dzień wyjazdów. Do Bujumbury wyjechały przed odlotem do Kamerunu s. Paschalia i s. Elisabeth z s. Jacqueline i s. Pilar, natomiast po obiedzie nastąpił nasz wyjazd z s. Salezją do wspólnoty w Gasura. Jest to dom junioratu. Po pierwszej profesji przyjechało tu na formację 5 sióstr. Jedna z nich s. Fabiola Ndayishimiye już wyjechała na dwuletni Instytut Katechetyczny do Muyange w diecezji Ngozi. Zastałyśmy pozostałe: s. Luizę, s. Grację, s. Emanuelę, s. Medinę i nowicjuszkę s. Alinę (która ma przedłużony nowicjat do 15 października). Siostra Judith jest mistrzynią junioratu, a w dyspanserze pracuje s. Claudine.
Wtorek, 18 września
Święto św. Stanisława Kostki, oczywiście w Polsce. Jest to dzień jubileuszu 25-lecia profesji naszych czterech sióstr: s. Eufemii, s. Salwatorii, s. Klarissy i s. Donancji. Łączymy się duchowo z siostrami jubilatkami. Z s. Salezją i Juliuszą zwiedziłam dyspanser i szpital, w którym pracują nasze siostry.
Czwartek, 20 września
Po śniadaniu odbyła się lekcja z siostrami juniorystkami i dalsze rozmowy. Z domu rodzinnego wróciła do Gasury s. Marii Josse, która dołączy do nas, by odbyć podróż do Francji. Pozostał nam jeszcze tydzień do wyjazdu do Polski.
Piątek, 21 września
Ks. Proboszcz odprawił Mszę świętą w naszej kaplicy o godz. 5.30 byśmy mogły spokojnie wyruszyć do Tanzanii na rozmowę z ks. Biskupem, który nas zaprasza do założenia wspólnoty.
Sobota, 22 września– Wyjazd do Gitegi i Musongati.
23-26 września – pobyt w Bujumbura i 27 wrzesień – powrót do Polski.