W Rzymie, w dniach od 28 stycznia do 2 lutego 2016 r., odbyło się spotkanie zamykające Rok Życia Konsekrowanego organizowane przez Kongregację Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. Wzięli w nim udział zaproszeni przedstawiciele poszczególnych grup: instytutów apostolskich, instytutów monastycznych, klauzurowych, dziewic konsekrowanych, stowarzyszeń życia apostolskiego, instytutów świeckich oraz nowych instytutów i przedstawicieli nowych form życia konsekrowanego.
Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus reprezentowały na tym spotkaniu dwie siostry z Polski: s. Imelda Kwiatkowska, asystentka generalna i s. Klemensa Zając, przełożona prowincjalna Wrocławskiej prowincji oraz s. Konrada Dubel, przebywająca w Rzymie; Siostry wspólnoty rzymskiej, wzięły udział we Mszy świętej 2 lutego, celebrowanej przez papieża Franciszka. Obchody przebiegały pod hasłem „Życie konsekrowane w komunii- wspólny fundament wielości form”.
Spotkanie rozpoczęło się 28 stycznia wspólnym czuwaniem modlitewnym w Bazylice św. Piotra na temat: „Proroctwo, świętość i męczeństwo w świecie zlaicyzowanym”, pod przewodnictwem Mons. José Rodríguez Carballo OFM, sekretarza CIVCSVA, w obecności kard. Braz de Aviz, prefekta CIVCSVA.
W homilii abp José Rodríguez Carballo podkreślił, że błogosławieństwa ewangeliczne są drogą do pełnego i szczęśliwego życia tu i teraz, że szczęście i radość nie są możliwością, ale obowiązkiem. Jeśli myślimy, że Bóg może wypełnić nasze serca i uczynić nas szczęśliwymi; jeśli wierzymy, że nasi bracia i siostry, których Bóg postawił obok nas są Jego darem (…), to nie możemy pozbawić świata daru radości w Chrystusie.
Przez kolejne dni miały miejsce spotkania i konferencje w poszczególnych grupach tematycznych, w dniu 30 i 31 stycznia w pięciu różnych miejscach Rzymu, podejmowano tematy specyficzne dla poszczególnych form życia konsekrowanego.
29 stycznia wszystkie osoby konsekrowane spotkały się w Auli Pawła VI w Watykanie. Kard Braz de Aviz, prefekt CIVCSVA w swoim przemówieniu zaznaczył, że:
„Jako osoby konsekrowane, musimy pokazać, że Bóg jest w stanie wypełnić nasze serca i uczynić nas szczęśliwymi”, zachęcał wszystkich zakonników i zakonnice do jedności i braterstwa, do życia duchowością komunii w Kościele.
Dnia 1 lutego w Auli Pawła VI odbyło się lectio divina prowadzone przez o. Innocenzo Gargano OSBCam, następnie miał miejsce panel dyskusyjny na temat „Konsekrowani dzisiaj w Kościele i w świecie, prowokowani przez Ewangelię”, po czym odbyło się spotkanie z Papieżem Franciszkiem. Audiencja zgromadziła ok. 5 tys. osób konsekrowanych. Ojciec Święty po entuzjastycznym powitaniu przez osoby konsekrowane, odłożył przygotowane wcześniej przemówienie, i improwizując, przemówił wprost od serca. Mówił o trzech filarach życia zakonnego – proroctwie, bliskości i nadziei.
Wskazał, że osoby zakonne mają być prorokami. Misję tę wypełniają idąc drogą ubóstwa, czystej miłości, dającej całemu Kościołowi ojcostwo i macierzyństwo duchowe, oraz idąc drogą posłuszeństwa.
„W tym posłuszeństwie zawsze nam czegoś brakuje, bo doskonałe jest tylko posłuszeństwo Syna Bożego, który się unicestwił, stał się człowiekiem z posłuszeństwa aż do śmierci na krzyżu. Są jednak wśród nas mężczyźni i kobiety, którzy usilnie żyją posłuszeństwem, nie wojskowym, bo to coś innego, ale jest też posłuszeństwo oddania serca. I to jest proroctwo…
Postawa: „robię to, co mi się podoba” to anarchia woli – córka szatana, a nie Boga. Syn Boży nie był anarchistą, nie wzywał swych uczniów, by tworzyli siły oporu przeciwko Jego wrogom. Był posłuszny Ojcu. Prosił Go tylko: „Zabierz ode Mnie ten kielich, ale niech się stanie to, czego Ty chcesz”.
W posłuszeństwie, kiedy może nieraz coś nam się nie podoba, trzeba to przełknąć i posłuchać.
Prorokować to mówić ludziom, że jest droga szczęścia, wielkości, która napełni cię radością, i to jest właśnie droga Jezusa”.
Ojciec Święty podkreślił też potrzebę bliskości zakonników z Panem Jezusem i równocześnie z ludźmi. Zwrócił uwagę, że osoby konsekrowane poświęcają się Bogu nie po to, by oddalać się od ludzi i żyć sobie wygodnie na osobności. Dotyczy to także sióstr klauzurowych. Franciszek podał za wzór św. Teresę od Dzieciątka Jezus, która zza klauzury utrzymywała kontakt listowny z misjonarzami, by być blisko ludzi. Inny wskazany przez niego przykład bliskości, to znoszenie trudności życia wspólnotowego. Mówiąc dalej o znaczeniu nadziei w życiu konsekrowanym, Papież poruszył problem małej liczby powołań, zachęcając do wytrwałej modlitwy w tej intencji. Przypomniał także, by nadzieję pokładać zawsze w Bogu, a nigdy w pieniądzach.
„Nigdy nie zapominajcie o proroctwie, o bliskości. Nie zapominajcie, że waszym najbliższym bliskim jest brat i siostra we wspólnocie. Nie zapominajcie o nadziei, ponieważ Pan da nowe powołanie, jeżeli będziemy mieli nadzieję, jeżeli będziemy się modlili. Nie zapominajcie w modlitwie o mnie. Módlcie się za mnie nieustannie”.
Na zakończenie wyraził szczególną wdzięczność osobom zakonnym za ich pracę w Kościele, zwłaszcza w szpitalach, na misjach i w innych niełatwych sytuacjach, którym poświęciły one całe swoje życie.
We wtorek, 2 lutego, w Święto Ofiarowania Pańskiego i Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, który zakończył Rok Życia Konsekrowanego, Ojciec Święty Franciszek przewodniczył uroczystej Eucharystii w Bazylice św. Piotra. Eucharystię rozpoczęła procesja ze świecami. W homilii Papież podkreślił, że osoby konsekrowane powołane są do bycia znakiem konkretnym i prorockim bliskości Boga – tego dzielenia z nami naszej słabej, grzesznej i zranionej natury ludzkiej. Wszystkie formy życia konsekrowanego, każda według swoich właściwości, są wezwane, aby trwać w ciągłym stanie misji, dzieląc radości i nadzieje, smutki i niepokoje współczesnych ludzi, przede wszystkim ubogich i wszystkich cierpiących. (GS 1).
Ojciec Święty przestrzegał przed rutyną w życiu duchowym: strzeżcie się sprowadzania naszych charyzmatów do abstrakcyjnej doktryny… Nasi założyciele zostali natchnieni przez Ducha Świętego i nie bali się pobrudzić sobie rąk codziennym życiem, problemami ludzi; wychodzili odważnie na peryferie geograficzne i egzystencjalne. Nie zatrzymali się w obliczu przeszkód i niezrozumienia ze strony innych, ponieważ podtrzymywali w sercu zadziwienie spotkaniem z Chrystusem. Nie zamknęli w domu łaski Ewangelii, w swym sercu ciągle mieli zdrowy niepokój dla Pana, gorące pragnienie niesienia Go innym, jak uczynili to Maryja i Józef w świątyni. Także my jesteśmy dzisiaj wezwani, aby dokonywać wyborów prorockich i odważnych.
Papież Franciszek zachęca, aby żyć wdzięcznością za spotkanie z Jezusem i za dar powołania do życia konsekrowanego, za dar Ducha Świętego, który zawsze ożywia Kościół poprzez różnorodne charyzmaty. Swoją homilię Ojciec Święty zakończył modlitwą: Niech Pan Jezus poprzez macierzyńskie wstawiennictwo Maryi wzrasta w nas i umacnia w każdym z nas pragnienie spotkania, troskę o zadziwienie i radosną wdzięczność. Wówczas inni będą przyciągani przez Jego światło i będą mogli spotykać miłosierdzie Ojca.
Kard. Braz de Aviz, prefekt Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, dziękując na koniec Ojcu Świętemu i podsumowując kończący się Rok Życia Konsekrowanego, podkreślił, że przywrócił on osobom żyjącym radami ewangelicznymi poczucie wdzięczności Bogu za ich powołanie.
„To wielki dar, w którym poczuliśmy silną potrzebę powrotu do istoty naszego powołania i dostrzeżenia w życiu konsekrowanym daru niebios w służbie Kościołowi. To wielka rzecz dla Kościoła, że dostrzeżono komplementarność form historycznych, dawnych i nowych, aktualnych, które mogą się wzajemnie wspierać, a nie przeciwstawiać.
W obecnych czasach nie można izolować się, należy współpracować z innymi, równocześnie pielęgnując własną tożsamość. Dlatego ostatnie wydarzenie Roku Życia Konsekrowanego zgromadziło wszystkie istniejące zakony i instytuty, by zwrócić uwagę na istotę tego typu wspólnoty. Papież był duszą tych wydarzeń, jako osoba konsekrowana, jezuita. Wskazał nam kierunek na podstawie całej tradycji Kościoła, która równocześnie daje nowe inspiracje, adekwatne na obecne czasy.”
Jako Karmelitanki Dzieciątka Jezus jesteśmy wdzięczne Panu Bogu za możliwość uczestniczenia w obchodach zakończenia Roku Życia Konsekrowanego w sercu Kościoła, w Jubileuszowym Roku Miłosierdzia. Była to dla nas wielka łaska, że mogłyśmy przekroczyć Bramę Miłosierdzia w Bazylikach rzymskich św. Piotra i św. Jana na Lateranie oraz skorzystać z odpustu – jubileuszowego daru Bożego Miłosierdzia. Również spotkanie z osobami konsekrowanymi z całego świata było dla nas głębokim doświadczeniem jedności i braterstwa w różnorodności charyzmatów, to radosne odczucie działania Ducha Świętego w Kościele, który uzdalnia nas do bycia świadkami Jezusa, do dzielenia się wiarą.
Wielkim umocnieniem dla nas były spotkania z papieżem Franciszkiem, który zachęcał nas, abyśmy byli prorokami – radosnymi świadkami Chrystusa i głosicielami Jego Ewangelii, abyśmy byli blisko Boga i bliźnich, pełni nadziei i wdzięczności.
Z wielkim przeżyciem uczestniczyłyśmy także we Mszy św. „czwartkowej”, z naszymi rodakami, przy grobie św. Jana Pawła II. Miałyśmy również możliwość zwiedzenia nekropolii w podziemiach Bazyliki św. Piotra i modlitwy przy grobie Księcia Apostołów, i razem z uczestnikami światowego spotkania osób konsekrowanych, zwiedziłyśmy również Kaplicę Sykstyńską. W tych świętych miejscach polecałyśmy Bogu wszystkie sprawy naszego Zgromadzenia i obejmowałyśmy modlitwą każdą siostrę Zgromadzenia.
Dziękujmy Panu, bo jest dobry, bo na wieki Jego Miłosierdzie (Ps 118)!
KPICASA_GALLERY(SwiatoweSpotkanieZamykajaceRokZyciaKonsekrowanego)